سفره‌ای برای دردانه کربلا | ۵ هزار مشهدی مهمان سفره بزرگ حضرت رقیه (س) شدند + فیلم تخصیص بیش از ۲۵۰ میلیارد تومان از محل موقوفات برای خدمت‌رسانی در اربعین ۱۴۰۴ نزدیک‌ترین مسیر دریایی برای زائران اربعین حسینی کجاست؟ ماموریت اربعین ۱۴۰۴ «مبارزه با ظالمان» است آمادگی ۲۵ هزار خادم برای خدمت رسانی به زائران پیاده دهه پایانی صفر ۱۴۰۴ استقرار ۱۰ هزار موکب در عراق در ایام اربعین حسینی رونمایی از تصاویر مشترک ایران و عراق با محوریت اربعین حسینی ممنوعیت ثبت‌نام مجدد ارز اربعین برای جاماندگان سفر سال گذشته تأکید فرمانده مرزبانی بر تکریم زائران افغانستان و پاکستانی هنگام عبور از مرز‌های ایران جهت سفر به عتبات عالیات ارتباط جامعه جاهلی با نشر اکاذیب نمایش «ثمن» و روایت تازه‌ای از کربلا، در مشهد نگاهی به تاریخچه رویداد «هرتزلیا» که هر سال در سرزمین‌های اشغالی برگزار می‌شود اطلاعیه مراسم سراسری قرائت دعای توسل همزمان با شهادت حضرت رقیه (س) روایتی از رزمنده عراقی‌الاصل جمال الخفاجی | حریت «حاج ابوذر» بالاترین خدمات پوشش ارتباطی مخابرات کشور در حرم مطهر رضوی برقرار شد معاون اداره کل نذورات آستان قدس رضوی: نیات ناذران در کمترین زمان و با بیشترین دقت انجام می‌شود نرم‌افزار هوشمند «گفت‌و‌گو با احادیث» در قم رونمایی شد برای شهید داوود شیخیان، فرمانده پدافند هوایی نیروی هوافضای سپاه پاسداران | مدافع غیور آسمان چگونه گناه به‌واسطه توبه به حسنه تبدیل می‌شود؟
سرخط خبرها

دری که هیچ وقت بازش نکردیم

  • کد خبر: ۱۳۷۲۵۱
  • ۰۸ آذر ۱۴۰۱ - ۱۲:۱۹
دری که هیچ وقت بازش نکردیم
ما هنگامی که نماز‌ می‌خوانیم، هم نشین خداوند زمین و آسمان می‌شویم، اما هرچه نماز ما از معنا و عمق سرشار شود، تأثیر این هم نشینی بیشتر در ما و زندگی ما آشکار می‌شود.

از موضوع‌هایی که جا دارد بیشتر درباره اش فکر و تأمل کنیم، این است که یادکردن خدا چه تأثیری بر انسان می‌گذارد و با دل و جان او چه می‌کند؟ ما با توجه کردن به خدایی که اعتقاد داریم ما را‌ می‌بیند و صدای ما را‌ می‌شنود و صاحب همه قدرت‌ها و کمالات است، چه تغییری می‌کنیم و چه اتفاقی در درون ما می‌افتد؟ اما خداوند بزرگ می‌فرماید: انا جلیس من ذکرنی. من هم نشین کسی هستم که مرا یاد می‌کند و چه هم نشینی بهتر از خداوند؟!

ما هنگامی که نماز‌ می‌خوانیم، هم نشین خداوند زمین و آسمان می‌شویم، اما هرچه نماز ما از معنا و عمق سرشار شود، تأثیر این هم نشینی بیشتر در ما و زندگی ما آشکار می‌شود.

هر مسلمانی در شبانه روز پنج وعده نماز‌ می‌خواند که به اصطلاح به آن نماز‌های یومیه واجب می‌گویند؛ اما تصور همه مسلمانان از نماز و حال آن‌ها در این نماز و بعد از این عمل به هیچ وجه مثل هم نیست. از پیامبر خدا (ص) روایت شده است: دو نفر از امت من به نماز‌ می‌ایستند و رکوع و سجودشان یکی است، حال آنکه تفاوت بین نمازشان برابر با فاصله آسمان و زمین است.

وقتی دنبال سرّ این تفاوت می‌گردیم، به موضوعات مختلفی برمی خوریم که برخی از آن‌ها از جنس معرفت و شناخت هستند؛ چیزی که ارزش عمل دو نفر و تأثیر عمل آن‌ها را در خودشان و دیگران متفاوت می‌کند.

حتما این طور است که اولین چیزی که موجب می‌شود نماز و عمل ما و تأثیرش متفاوت باشد، میزان ایمان ما به خداوند و درجه یقین ما به عالم نادیدنی هاست که اختلاف در این موضوع به اندازه تعداد افراد است. اما بعد از مسئله مهم ایمان به خداوند و وجود و احاطه او به ما، باید دنبال اصلاح تصور ذهنی خودمان از نماز باشیم.

از اولین مسائلی که مانع رسیدن ما به آن نماز عرشی است، تصورات ذهنی اشتباه و ناقص از این عملی است که بناست انسان را به عرش برساند.

وقتی روزگار برای پیامبر سخت می‌شد و به پیامبر خدا (ص) فشار می‌آورد، بلال را صدا می‌زدند و به او می‌گفتند: ارحنا یا بلال!‌ای بلال، راحتی را برای ما بیاور. راحت پیامبر وقتی فرامی رسید که به مناجات و نجوا با حضرت محبوب می‌نشست و انگار آن لحظات اصلا در این دنیا نبود و جزو عمر دنیایی او محسوب نمی‌شد.

حال آنکه بهترین‌های ما که اهل نماز و انجام دستورات دینی هستیم، وقتی نمازمان تمام می‌شود، می‌گوییم راحت شدم! یعنی پیامبر خدا (ص) با نماز راحت می‌شد و ما از نماز راحت می‌شویم؛ این فرق ما با اوست.

تصویر ما از نماز، همان تکلیف سنگینی است که البته اهمیت دارد، نه اینکه نماز را یک فرصت بدانیم، فرصتی برای رسیدن به محضر ارباب همه اربابان و رئیس همه رئیسان، خدایی که در عین مهربانی بی نهایت، قدرت بی نهایت دارد و این فرصت را در نماز به ما داده است تا با او سخن بگوییم و از او چیزی بخواهیم.

این همان تصوری است که باید ما از نماز داشته باشیم. آیت ا... بهجت می‌فرمود: اگر سلاطین عالم لذت دو رکعت نمازخواندن را درمی یافتند، دنیای خودشان را رها می‌کردند. مشکل آن است که ما تا پشت در خانه این محبوب ازلی می‌رویم، اما دق الباب نمی‌کنیم و در‌ نمی‌زنیم. شاید در هم بزنیم، اما وارد نمی‌شویم. حتی ممکن است وارد خانه او هم شده باشیم، اما به جمال بی مثال او نگاه نمی‌کنیم تا جان ما سراسر حظ شود.

از خداوند بزرگ می‌خواهیم که توفیق توجه خالصانه به خودش در نماز را روزی همه ما بگرداند. ان شاءا...

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->