آیت الله مروی در مراسم خطبه‌خوانی شب عاشورا: دشمنان ما نمی‌فهمند کشور امام رضا (ع) و امام حسین (ع) یعنی چه + فیلم آموزش فرهنگ عاشورایی ویژه دهه نودی‌ها در حسینیه کودک هیئت جنت‌الحسین(ع) مشهد؛ ربع قرن خدمت بی‌وقفه در مسیر احیای فرهنگ عاشورا+ فیلم عزاداری مردم تهران و سایر شهرهای کشور در روز تاسوعای حسینی و حمایت از ولی امر مسلمین جهان (۱۴ تیر ۱۴۰۴) + فیلم نغمه‌ای از عشق و ایثار حضرت ابوالفضل (ع) | عزاداری تاسوعای حسینی در مشهد (۱۴ تیر ۱۴۰۴) + فیلم هیئتی ۷۰ ساله به نام دردانه امام رضا (ع)  بررسی جایگاه تاریخی روز تاسوعا در واقعه کربلا در گفت‌و‌گو با پژوهشگر علوم اسلامی جزئیات آیین خطبه‌خوانی شب عاشورا در حرم امام‌رضا(ع) ویدیو | معنای بزرگداشت عزاداری امام حسین (ع) در زمان ما از بیانات رهبر معظم انقلاب | از تبیین تا قیام گسترش طرح «هر شب جمعه مثل اربعین» از مشهد تا اروپا ماجرای عجیب حبیب‌‌بن‌مظاهر و زنده‌شدنش با ندای امام‌حسین(ع) عزاداری زائران عرب‌زبان حرم امام‌رضا(ع) در رثای سید و سالار شهیدان بازدید استاندار خراسان رضوی از هیئات مذهبی و موکب‌های سطح شهر مشهدمقدس + فیلم روضه علی‌اصغر (ع) بخوانید روایت شاعرانه‌ای از وفاداری، در نماهنگ آذری «قمر(ع)» + فیلم بانوی مشهدی خانه‌اش را وقف آرامش طلاب کرد کتاب «حدیث کعبه و کربلا» منتشر شد مراسم معنوی و فرهنگی «بانوان عاشورائی» با حضور بانوان غرب آسیا در حرم مطهر امام رضا(ع) برگزار شد مداحی محمود کریمی در شب هفتم محرم + فیلم کتاب «رأس‌الحسین» روانه بازار نشر شد | سفرنامه کاروان اسرا از کربلا تا شام
سرخط خبرها

دری که هیچ وقت بازش نکردیم

  • کد خبر: ۱۳۷۲۵۱
  • ۰۸ آذر ۱۴۰۱ - ۱۲:۱۹
دری که هیچ وقت بازش نکردیم
ما هنگامی که نماز‌ می‌خوانیم، هم نشین خداوند زمین و آسمان می‌شویم، اما هرچه نماز ما از معنا و عمق سرشار شود، تأثیر این هم نشینی بیشتر در ما و زندگی ما آشکار می‌شود.

از موضوع‌هایی که جا دارد بیشتر درباره اش فکر و تأمل کنیم، این است که یادکردن خدا چه تأثیری بر انسان می‌گذارد و با دل و جان او چه می‌کند؟ ما با توجه کردن به خدایی که اعتقاد داریم ما را‌ می‌بیند و صدای ما را‌ می‌شنود و صاحب همه قدرت‌ها و کمالات است، چه تغییری می‌کنیم و چه اتفاقی در درون ما می‌افتد؟ اما خداوند بزرگ می‌فرماید: انا جلیس من ذکرنی. من هم نشین کسی هستم که مرا یاد می‌کند و چه هم نشینی بهتر از خداوند؟!

ما هنگامی که نماز‌ می‌خوانیم، هم نشین خداوند زمین و آسمان می‌شویم، اما هرچه نماز ما از معنا و عمق سرشار شود، تأثیر این هم نشینی بیشتر در ما و زندگی ما آشکار می‌شود.

هر مسلمانی در شبانه روز پنج وعده نماز‌ می‌خواند که به اصطلاح به آن نماز‌های یومیه واجب می‌گویند؛ اما تصور همه مسلمانان از نماز و حال آن‌ها در این نماز و بعد از این عمل به هیچ وجه مثل هم نیست. از پیامبر خدا (ص) روایت شده است: دو نفر از امت من به نماز‌ می‌ایستند و رکوع و سجودشان یکی است، حال آنکه تفاوت بین نمازشان برابر با فاصله آسمان و زمین است.

وقتی دنبال سرّ این تفاوت می‌گردیم، به موضوعات مختلفی برمی خوریم که برخی از آن‌ها از جنس معرفت و شناخت هستند؛ چیزی که ارزش عمل دو نفر و تأثیر عمل آن‌ها را در خودشان و دیگران متفاوت می‌کند.

حتما این طور است که اولین چیزی که موجب می‌شود نماز و عمل ما و تأثیرش متفاوت باشد، میزان ایمان ما به خداوند و درجه یقین ما به عالم نادیدنی هاست که اختلاف در این موضوع به اندازه تعداد افراد است. اما بعد از مسئله مهم ایمان به خداوند و وجود و احاطه او به ما، باید دنبال اصلاح تصور ذهنی خودمان از نماز باشیم.

از اولین مسائلی که مانع رسیدن ما به آن نماز عرشی است، تصورات ذهنی اشتباه و ناقص از این عملی است که بناست انسان را به عرش برساند.

وقتی روزگار برای پیامبر سخت می‌شد و به پیامبر خدا (ص) فشار می‌آورد، بلال را صدا می‌زدند و به او می‌گفتند: ارحنا یا بلال!‌ای بلال، راحتی را برای ما بیاور. راحت پیامبر وقتی فرامی رسید که به مناجات و نجوا با حضرت محبوب می‌نشست و انگار آن لحظات اصلا در این دنیا نبود و جزو عمر دنیایی او محسوب نمی‌شد.

حال آنکه بهترین‌های ما که اهل نماز و انجام دستورات دینی هستیم، وقتی نمازمان تمام می‌شود، می‌گوییم راحت شدم! یعنی پیامبر خدا (ص) با نماز راحت می‌شد و ما از نماز راحت می‌شویم؛ این فرق ما با اوست.

تصویر ما از نماز، همان تکلیف سنگینی است که البته اهمیت دارد، نه اینکه نماز را یک فرصت بدانیم، فرصتی برای رسیدن به محضر ارباب همه اربابان و رئیس همه رئیسان، خدایی که در عین مهربانی بی نهایت، قدرت بی نهایت دارد و این فرصت را در نماز به ما داده است تا با او سخن بگوییم و از او چیزی بخواهیم.

این همان تصوری است که باید ما از نماز داشته باشیم. آیت ا... بهجت می‌فرمود: اگر سلاطین عالم لذت دو رکعت نمازخواندن را درمی یافتند، دنیای خودشان را رها می‌کردند. مشکل آن است که ما تا پشت در خانه این محبوب ازلی می‌رویم، اما دق الباب نمی‌کنیم و در‌ نمی‌زنیم. شاید در هم بزنیم، اما وارد نمی‌شویم. حتی ممکن است وارد خانه او هم شده باشیم، اما به جمال بی مثال او نگاه نمی‌کنیم تا جان ما سراسر حظ شود.

از خداوند بزرگ می‌خواهیم که توفیق توجه خالصانه به خودش در نماز را روزی همه ما بگرداند. ان شاءا...

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->